پارت ۹۵

جونگ‌سو سوپا رو ریخت تو کاسه، گذاشت جلوی تهیونگ و جونگ‌کوک.
تهیونگ سرشو پایین انداخت، بدون یه کلمه شروع کرد به خوردن.

ولی جونگ‌کوک اخماش رفت تو هم و غر زد:
– «مگه من مریضم که به من سوپ میدی؟ من غذا می‌خوام، نه سوپ!»

جونگ‌سو با حرص نگاهش کرد:
– «همینی که هست! میخای بخور ،نمیخوای نخور. مگه می‌تونی ساعت چهار صبح غذا سفارش بدی؟»

ات قاشقشو گذاشت توی کاسه و نگاه جدی به جونگ‌کوک انداخت:
– «عه، چقد غر می‌زنی! تهیونگو نگاه کن، مثل بچه‌ی خوب داره سوپشو می‌خوره، یه کلمه هم اعتراض نمی‌کنه… مگه نه تهیونگ؟»

تهیونگ با لبخند گفت:
– «آره.»
بعدم دستشو برد جلو و با ات زد قدش.

جونگ‌کوک با حالت بچه‌گانه زبونشو درآورد سمت ات، بعدم مجبور شد بشینه و سوپشو بخوره.

غذا که تموم شد، ات آروم بلند شد:
– «من می‌رم بخوابم.»

راه افتاد سمت پله‌ها.
جونگ‌کوک تا دید حرکت کرد، فوری از جاش پرید و پشت سرش رفت.

همین که ات خواست پاشو بذاره روی پله‌ی اول، جونگ‌کوک خم شد و بلندش کرد.

ات کلافه شد:
– «خودم می‌تونم برم.»

جونگ‌کوک با لحن سرد و کوتاه گفت:
– «آره… مگه اینکه پر پرواز داشته باشی بتونی این دویست‌تا پله رو بری بالا.»